Niektóre szczegóły planu
Głównym projektantem jest Kiko Argüello –znany hiszpański artysta- inicjator Drogi Neokatechumenalnej, wraz z Carmen Hernandez. Był on wspomagany przez grupę międzynarodowych architektów, (Mattia del Prete, Antonio Avalos, Alberto Durante i Guillermo Soler). Obiekt jest projektem o bardzo nowoczesnych liniach i wtapiającym się w otaczający go krajobraz. Budowa rozpoczęła się w styczniu 1999 roku, pod nadzorem izraelskiego architekta, Dana Mochlyego z Hajfy, i współpracującego z nim, architekta argrntyńskiego, P.Daniela Cavelina.Odpowiedzialnymi za część techniczną i organizacją prac byli, austriacki inżynier P. Ewald Randl, profesor inżynierii w Grazie, oraz kolumbijski architekt, Jose Vincente Sandino.
Audytorium
W części z tarasem, położonym najwyżej w stosunku do jeziora, znajduje się centrum konferencyjne, przystosowane do jednoczesnego tłumaczenia na wiele języków. Audytorium zdolne jest pomieścić 300 osób. Jest ono używane do międzynarodowych spotkań teologicznych, wykładów biblijnych, spotkań Conferencji Episkopatu, spotkań nieprzerwanej formacji duszpasterzy i seminarzystów w końcowej fazie przygotowań do święceń kapłańskich.
Biblioteka
W tej samej części znajduje się także biblioteka, wykończona w stylu nowoczesnym, ułatwiająca naukę i pogłębianie Pisma Świętego, ze szczególnym naciskiem na Kazanie na Górze.
Sanktuarium
Charakterystycznym elementem “Domus Galilaeae” jest Sanktuarium Słowa Bożego, służący gościom do skrutacji Słowa Bożego, w atmosferze modlitwy i medytacji. W Sanktuarium znajduje się 80 tronów a w głębi umieszczono Tabernakulum zawierające Najświętszy Sakrament oraz Pismo Święte, umieszczone na dwóch poziomach. Najświętszy Sakrament i Słowo Boże, według wskazań przedstawionych w Dei Verbum [1].
Kościół
W monasterze, znajduje się kościół, używany do celebracji eucharystycznych, mogący pomieścić do 300 osób. Przy kościele znajduje się kaplica Najświętszego Sakramentu, ze sklepieniem wznoszącym się w kształcie kielicha, w oczywisty sposób nawiązującym do męki Chrystusa. [2]
Wokół dziedzińca klasztornego, znajdują się różne sale użytkówe, między innymi: refektarz, sale spotkań, hol z wejściem głównym oraz kuchnia. Całość budynku, pokryta została szarym piaskowcem „pietra serena”, pochodzącym z kamieniołomów Fiorenzuola (niedaleko Florencji). Kamień ten doskonale wtapia się w otaczającą naturę. Główne wejście charakteryzuje się wielkim portykiem z epoki neoromanizmu.
Na niższych piętrach znajduje się 100 pokoi. W każdym z nich umieszczono dwa łóżka, dające w sumie 200 miejsc. Każdy pokój wyposażony został w łazienkę, klimatyzację i niezależne ogrzewanie. Wszystkie pokoje są z widokiem na jezioro, i mogą służyć jako miejsce medytacji i wypoczynku. W ciągu roku, licząc średni pobyt od 5 do 15 dni, budynek jest w stanie pomieścić od 10 do 20 tysięcy pielgrzymów. Obiekt położony jest na przestrzeni liczącej około 33000 m2, o powierzchni użytkowej około 12000 m2. Całość została sfinansowana przez wielu darczyńców, między nimi wielu kardynałów i biskupów, ale głównymi ofiarodawcami byli bracia ze wspólnot neokatechumenalnych, działając wspólnymi siłami dla zebrania niezbędnych środków.
Przypisy
[1] - Dei Verbum, nr.21 (Kościół miał zawsze we czci Pisma Boże, podobnie jak samo Ciało Pańskie, skoro zwłaszcza w Liturgii św. nie przestaje brać i podawać wiernym chleb żywota tak ze stołu słowa Bożego, jak i Ciała Chrystusowego. Zawsze uważał i uważa owe Pisma zgodnie z Tradycją świętą, za najwyższe prawidło swej wiary, ponieważ natchnione przez Boga i raz na zawsze utrwalone na piśmie przekazują niezmiennie słowo samego Boga, a w wypowiedziach Proroków i Apostołów pozwala rozbrzmiewać głosowi Ducha Świętego. Trzeba więc, aby całe nauczanie kościelne, tak jak sama religia chrześcijańska, żywiło się i kierowało Pismem św. Albowiem w księgach świętych Ojciec, który jest w niebie spotyka się miłościwie ze swymi dziećmi i prowadzi z nimi rozmowę. Tak wielka zaś tkwi w słowie Bożym moc i potęga, że jest ono dla Kościoła podporą i siłą żywotną, a dla synów Kościoła utwierdzeniem wiary, pokarmem duszy oraz źródłem czystym i stałym życia duchowego. Stąd doskonałe zastosowanie ma do Pisma św. powiedzenie: "żywe jest słowo Boże i skuteczne" (Hbr 4,12), które "ma moc zbudować i dać dziedzictwo wszystkim uświęconym" (Dz 20,32, por. 1 Tes 2,13).)
[2] - «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty!» ( Ewangelia św. Mateusza 26,39).