Sanktuarium
Charakterystycznym elementem “Domus Galilaeae” jest Sanktuarium Słowa Bożego, służący gościom do skrutacji Słowa Bożego, w atmosferze modlitwy i medytacji. W Sanktuarium znajduje się 80 tronów a w głębi umieszczono Tabernakulum zawierające Najświętszy Sakrament oraz Pismo Święte, umieszczone na dwóch poziomach. Najświętszy Sakrament i Słowo Boże, według wskazań przedstawionych w Dei Verbum [1].
Kościół
W monasterze, znajduje się kościół, używany do celebracji eucharystycznych, mogący pomieścić do 300 osób. Przy kościele znajduje się kaplica Najświętszego Sakramentu, ze sklepieniem wznoszącym się w kształcie kielicha, w oczywisty sposób nawiązującym do męki Chrystusa. [2]
Wokół dziedzińca klasztornego, znajdują się różne sale użytkówe, między innymi: refektarz, sale spotkań, hol z wejściem głównym oraz kuchnia. Całość budynku, pokryta została szarym piaskowcem „pietra serena”, pochodzącym z kamieniołomów Fiorenzuola (niedaleko Florencji). Kamień ten doskonale wtapia się w otaczającą naturę. Główne wejście charakteryzuje się wielkim portykiem z epoki neoromanizmu.
Na niższych piętrach znajduje się 100 pokoi. W każdym z nich umieszczono dwa łóżka, dające w sumie 200 miejsc. Każdy pokój wyposażony został w łazienkę, klimatyzację i niezależne ogrzewanie. Wszystkie pokoje są z widokiem na jezioro, i mogą służyć jako miejsce medytacji i wypoczynku. W ciągu roku, licząc średni pobyt od 5 do 15 dni, budynek jest w stanie pomieścić od 10 do 20 tysięcy pielgrzymów. Obiekt położony jest na przestrzeni liczącej około 33000 m2, o powierzchni użytkowej około 12000 m2. Całość została sfinansowana przez wielu darczyńców, między nimi wielu kardynałów i biskupów, ale głównymi ofiarodawcami byli bracia ze wspólnot neokatechumenalnych, działając wspólnymi siłami dla zebrania niezbędnych środków.
Przypisy
[1] - Dei Verbum, nr.21 (Kościół miał zawsze we czci Pisma Boże, podobnie jak samo Ciało Pańskie, skoro zwłaszcza w Liturgii św. nie przestaje brać i podawać wiernym chleb żywota tak ze stołu słowa Bożego, jak i Ciała Chrystusowego. Zawsze uważał i uważa owe Pisma zgodnie z Tradycją świętą, za najwyższe prawidło swej wiary, ponieważ natchnione przez Boga i raz na zawsze utrwalone na piśmie przekazują niezmiennie słowo samego Boga, a w wypowiedziach Proroków i Apostołów pozwala rozbrzmiewać głosowi Ducha Świętego. Trzeba więc, aby całe nauczanie kościelne, tak jak sama religia chrześcijańska, żywiło się i kierowało Pismem św. Albowiem w księgach świętych Ojciec, który jest w niebie spotyka się miłościwie ze swymi dziećmi i prowadzi z nimi rozmowę. Tak wielka zaś tkwi w słowie Bożym moc i potęga, że jest ono dla Kościoła podporą i siłą żywotną, a dla synów Kościoła utwierdzeniem wiary, pokarmem duszy oraz źródłem czystym i stałym życia duchowego. Stąd doskonałe zastosowanie ma do Pisma św. powiedzenie: "żywe jest słowo Boże i skuteczne" (Hbr 4,12), które "ma moc zbudować i dać dziedzictwo wszystkim uświęconym" (Dz 20,32, por. 1 Tes 2,13).)
[2] - «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty!» ( Ewangelia św. Mateusza 26,39).